The Flow

Toegevoegd door Saskia Beugel op 30-07-2007 om 00:00

Jawel we zitten in de flow..! Was net eten bij Marcia en Rakesh (laat je schoenen en ego bij de deur ;-) en we hadden mooie gesprekken over yoga, over tantra, over advaita, boeddhisme, lijden, plezier, opheffen van lijden, confrontaties aangaan met mensen. En dat laatste hebben we lang over gesproken. Wanneer speelt dat wanneer niet en wanneer wel. Belangrijkste zo kwamen we tot de conclusie is dat je hart en hoofd met elkaar in verbinding staan en dat je meteen zegt wat je voelt, wordt weer kind!

Nu heb ik wel de ervaring, zeker in het verleden, dat ik altijd heel veel voelde maar dat ik het niet meteen zei wat ik voel. En zeker niet als het ging om mijn grenzen en mijn relatie met mensen. Omdat ik dacht dat niet normaal was, dat ik me aanstelde, dat ik te emotioneel was, dat ik harder moest worden...omdat ik geen inzicht had in mijn psyche en emoties omdat ik alles met mijn hoofd deed terwijl ik een gevoelig mens ben etc. Sterker nog mijn hoofd stond totaal niet in verbinding met mijn hart... En als je dat maar lang genoeg, jaaaaaaaren, niet doet en ook niet ontwikkelt dan weet je ook eigenlijk niet eens meer precies wat je voelt, wilt etc. Alles lekker in jezelf als een bommetje op laten hopen, alles laten binnenkomen en dan lekker jarenlang mensen over je grenzen laten gaan, veel pijn en verdriet hierdoorkrijgen en dat weer verdringen met rebelleren, alcohol, roken je kent het wel

En als je issues dan echt knetterhard naar boven komen en there is no way out dan ga je met je verstand alles proberen te analyseren en overleggen met iedereen en dan raak je dus de weg (je eigen weg) misschien nog wel meer kwijt.

Waarom worden we niet gewoon weer kind..Wat ik bij mezelf zie (of in ieder geval zag op dat vlak wordt ik steeds krachtiger omdat ik ook steeds dichter bij mezelf kom) is dat als mensen mij kwetsen dat ik dan niet mijn grenzen goed stel omdat ik bang ben om hen te kwetsen..en pijn te doen. En uiteindelijk misschien ook bang dat ze zich van me af keren. En misschien wist ik ook niet dat het heel normaal was om juist wel te zeggen waar je grenzen liggen..

Dus dat stellen van grenzen en mijn gevoelens jegens mensen durfde ik niet of hield ik dan lekker binnen. Omdat ik bang was om te kwetsen bang omdat ik mezelf niet wil kwetsen omdat ik misschien wel bang was om iemand te verliezen of er alleen voor te staan, omdat ik bang was dat mensen het niet begrijpen zodat je uren lang bezig bent... En dus zeg ik (daarover) niets. En dat kan soms ook prima zijn, maar op andere momenten voel je dat je er iets mee moet doen. Omdat je anders niet verder kan. En in de eerste instantie voor jezelf. Zo werkt dat bij mij. Misschien wat laat... maar nu begint dat tenminste

Want als ik het niet uit, keert het bij mij naar binnen terwijl ik kracht kan halen uit sommige emoties ook laten zien en laten gaan en ook boosheid. Juist daarin zit een power die je om kan zetten naar enorme kracht...En ontmoet ik dus de laatste tijd juist weer bepaalde mensen die belangrijk voor mij zijn of geweest waarbij dit zo getriggerd wordt dat ik begrijp dat ik weer wat leer en dat er nog stukken angst en boosheid zitten.

Volgens Rakesh zit ik in de flow en in de flow gebeuren er dingen en ontmoet ik mensen die me iedere keer op het juiste moment iets te leren of te geven hebben (en geen minuut eerder of later gaf Marcia aan)

De afgelopen weken en misschien wel maanden eigenlijk waren een opeenvolging van gevoelens, gebeurtenissen, ontmoetingen, emoties, ontladingen, gewaarwordingen, gesprekken. Die op de juiste momente aaneengeschakeld zijn waardoor ik precies kan voelen en bewust kan worden waar ik kan groeien, waar pijn zit, waar liefde zit, waar boosheid zit, waar balans zit, waar kracht zit, waar mijn ego en waar mijn ziel spreekt en waar angst zit.

En wat heb ik allemaal geleerd van deze aaneenschakeling? Dat boosheid die niet ge-uit wordt maar naar binnen keert en vergiftigend werkt. Dat je niet je gevoelens weg moet stoppen omwille van de buitenwereld. Dat als je die muur doorbreekt dat er dan weer deuren opengaan. Dat er naar je toe komt wat je nodig hebt. Dat alles altijd accurate is (Anil!). Dat het niet gaat om wat je meemaakt of doet maar wie je bent, wat je raakt en wat je voelt. Dat het gaat om spirituele welvaart en dat dan de materiele naar je toekomt dat je geen slaaf meer hoeft te zijn. Dat iedereen zijn eigen waarheid heeft.

En dat als je op een gegeven moment je kracht voelt en je pad volgt en je bent hoe dan ook compassionate dat het dan verder 'boeien" is wat iemand anders dan van je denkt (moet ik nog even goed op oefenen op die laatste ;-). Dan heeft diegene weer een andere waarheid die voor hem of haar geldt. En dat 99% van de mensen lijdt en dat niet lijden het accepteren van de eindigheid van alles is. Alhoewel die als een behoorlijke klap binnen kwam ... en ik echt enorm duizelig werd... en al dat lijden inderdaad ook zag om mij heen... is dit denk ik weer het begin ...want ook lijden is een illusie van the mind.. ofwel wat Geertje zei van Potential Buddha (zie de nieuwste weblogger) Het inzien dat leven lijden is is stap 1 (dukkha). Lijden en of dukkha is zowiezo een breed begrip maar is het zien van de eindigheid van alles. Het accepteren van eindigheid verlost je van lijden...en dan kan je genieten van het nu...Nou ja de acceptatie van het leven zeg maar..

Plus dat de enige manier waarop we mensen kunnen helpen is door onszelf te helpen.

Keep flowing dus.....

« terug

Blogger

Saskia Beugel

Zie www.saskiabeugel.com Mindfulness Trainer (MBSR/MBCT), yogadocent en Oprichter Rishis afgestudeerd a... meer »

Rishis nieuwsbrief

voornaam *
achternaam *
email *
Captcha
Type tekens over in het vakje eronder *

Volg Rishis op:

Copyright 2006 - 2011 Rishis, club for free souls. Webdesign by: Granville