Isis

Toegevoegd door Saskia Beugel op 23-01-2010 om 23:14

Isis was een godin in Oude Egyptische godsdienstige geloven waarvan verering in heel de Grieks-Romeinse wereld uitspreidde. Zij was worshipped als ideale moeder, vrouw, matron van aard en magisch. Zij was de vriend van slaven, zondaars, artisans, onderdrukt, evenals luisterend aan de gebeden van rijk, de meisjes, de aristocraten en de heersers. Isis is de Godin van moederschap en vruchtbaarheid

Isis is de grootste van alle godinnen. Ze wordt als zodanig dan ook beschouwd als de machtigste figuur in het Egyptische pantheon. Ze had enorme magische krachten. Ze is het archetype van het autonome vrouwelijke principe, dat we allemaal in ons dragen en dat niet ondergeschikt is aan het mannelijke principe, maar er gelijk aan is en het aanvult. Haar cultus is veelzijdig en omvat alle facetten van het leven. Alles komt uit haar voort en keert weer naar haar terug. Isis heerst over leven en dood, over voortplanting en afsterving.

Het verhaal van het huwelijk van Isis en Osiris is een van de oudste patronen voor het Heilige Huwelijk. Isis vertegenwoordigt dat deel van de goddelijke vrouwelijke energie dat neerdaalt vanuit het Galactisch Centrum om in het huwelijk te treden met Osiris, die de Aarde of de mannelijke energie is. Als de Goddelijke Moeder, brengt Isis de energie of codes naar de Aarde, die aan de Aarde (Osisis) gegeven worden op het tijdstip van het huwelijk. Dit huwelijk brengt het gouden kind voort, die het Nieuwe Tijdperk van Licht vertegenwoordigt.

Isis wordt in verband gebracht met de hondsster Sirius of het sterrenbeeld Canus Major (Grote Hond). Haar geliefde, Osiris, met Orion verbonden, sterft jaarlijks en herrijst weer. Over de hele aarde zoekt zij zijn ledematen, alleen de fallus ontbreekt. Hiervoor in de plaats, plaatst zij een steen. Met haar vleugels zweeft zij boven de dode Osiris en waait hem nieuwe levensadem toe en wordt ze bevrucht met het kind Horus. De godin Isis gebruikt haar grote macht voor de bescherming van haar jonge zoon Horus, met wie ze dan ook vaak zogend wordt afgebeeld, om haar rol als toegewijde moeder te benadrukken. In deze rol wordt ze vaak in magische bezweringen aangeroepen om kinderen te beschermen.

Haar attributen zijn: de troon, kroon, slang, vleugels, koeienhoorns, zeven sluiers en de Ankh. De naam Isis en het woord voor troon zijn identiek. De hiëroglyfe voor ‘troon’ vormt dan ook de kroon van de godin. Daarmee wordt aangegeven dat zij de troon is waar de farao op zit. Isis wordt ook vaak afgebeeld met de gehoornde kroon van een andere godin, Hathor, met wie ze nauw verbonden was. In het nieuwe rijk versmolt ze met haar samen.

Het levensteken Ankh wordt ook wel de sleutel van de Nijl genoemd. Dit symbool geeft de mystieke vereniging weer tussen Isis en Osiris, die het jaarlijkse stijgen van de Nijl veroorzaakte en hiermee de vruchtbaarheid van het land. De aardse Nijl werd weerspiegeld als de hemelse Melkweg. De Melkweg werd gezien als de melk die vloeide uit de uier van de hemelse koe, een verschijning van Isis of Hathor.
Op een graveringen in haar tempel is te zien hoe Isis manden met graan offert, die worden bewaakt door een slang.

Isis baart haar zoon in het papyrus, omdat zij zich moet verbergen voor Seth. Het papyrus had als symbolische betekenis de plaats voor geboorte en wedergeboorte. Daarom is papyrus een belangrijk symbool op graven. Dit laat meteen zien waarom de Egyptenaren dagelijks met haar te maken hadden van vóór hun dood tot na hun dood, als godin van de landbouw en als godin van de wedergeboorte. Slangen bezitten (volgens het Egyptische Dodenboek) dan ook de vaardigheid om zich te verjongen en elke dag opnieuw geboren te worden.

De verering van Isis was deels openbaar en onderdeel van het dagelijks leven, deels was het mysterieus, met rituelen uitgevoerd, door kale priesters en priesteressen in het geheim van de Isistempel. Ook nu zijn er nog volgelingen van de godin Isis, verenigd in de Fellowship of Isis, met als doel de oude religie van de Grote moedergodin te volgen. Het huwelijk van Isis en Osiris wordt gevierd op 19 juli. De dag van Isis is 15 augustus.

De Isis-cultus kwam op gang (na de 4e eeuw voor Chr.) van Alexandrië naar de Mediterrane landen (Griekenland en Rome). De cultus stierf uit in Rome na het opzetten van het instituut van het christendom. Daarvoor bestond deze cultus zij aan zij naast het opkomende christendom, Jodendom en de Islam. In Italië en Sicilië zagen de autoriteiten de verering van Isis met gemengde gevoelens aan. Op een gegeven moment begon men haar tempels te verwoesten. Er mochten geen tempels meer gebouwd worden. Sommige leiders deden het toch. In het begin werd ze afgebeeld zoals in Afrika, naderhand begon men Isis af te beelden naar de raciale kenmerken en de cultuur van de landen die haar cultus hadden overgenomen.

Opkomend christendom moest om diverse redenen ook wedijveren met deze cultus. Een reden was dat de vrouwfiguur nauwelijks op de voorgrond trad, alsof ze niet belangrijk was. De vrouw die vaak werd afgebeeld was Eva, naast Adam en de slang. Eva, als bijbels figuur, werd verantwoordelijk gehouden voor de teloorgang van de mens en de verwijdering uit het Hof van Eden. De maagd Maria was nog geen prominent figuur in de Christelijke kunst en het duurde een tijdje voordat haar image zich vestigde in het vroege christendom van Europa.

Ondanks het officiële verbod op de Isis-cultus, bleef ze behouden bij haar volgelingen. Vandaag de dag zijn er in Europa en de rest van de wereld vele Zwarte Madonna's te zien in kerken en tempels, waarvan men zegt dat ze afgeleid zijn van Isis. De Europese Zwarte Madonna's demonstreren de verspreiding van de Afrikaanse Isis in dat continent. Behalve de christelijke zwarte madonna's werden er in vele culturen 'Zwarte maagden' of zwarte godinnen vereerd. Er zijn ook verschijningen geweest van moedermaagden op diverse plekken in de wereld waar men nu een afbeelding heeft staan van een Zwarte Madonna. Onder meer de Dame van Guadeloupe (Spanje en Mexico), de Madonna van Prates in de Pyreneëen, de Zwarte Madonna van Montserrat. Daarnaast zijn er vele beelden van Zwarte Madonna's te vinden in Zwitserland, Frankrijk, Italië, Sicilië, Rusland, België, Spanje, Polen en andere delen van de wereld. In onze tijd komt de Zwarte Madonna in Zuid-Europa nog voor als manifestatie van Maria. Een Klein-Aziatische godin die vaak in het zwart werd uitgebeeld was Cybele. Van haar bevond zich een zwart beeld in haar tempel, op de plaats waar nu het Vaticaan staat. Onder de kathedraal van Chartres bevond zich in een grot de zwarte Notre Dame de Souterrain (Onze vrouwe van de onderwereld). Het labyrint op de vloer van deze kathedraal, waarover ingewijden de weg kunnen vinden door de draad te volgen, is eveneens een symbool van de oude, vrouwelijke Mysteriën van de godin. Veel van deze godinnen zijn later opgegaan in de maagd Maria.

Het is toch interessant om te zien hoe een aspect van een religie zich kan verspreiden over de gehele wereld en dat je die overeenkomsten in al die religies terugvindt, met name in de kunsten. Als je de kans krijgt om een kerk ergens in de wereld te bezoeken, ga dan op onderzoek uit en kijk ook naar de attributen bij deze beelden, misschien herken je iets van Isis erin.

http://www.goddessgift.com/goddess-myths/egyptian_goddess_Isis.htm
http://www.scribd.com/doc/339456/013-Achter-de-sluier-van-Isis-163-kB-

Â« terug